Elk jaar op 20 juni – Wereldvluchtelingendag - vragen we om stil te staan bij verhalen van mensen die op de vlucht zijn en gedwongen werden om hun thuis te verlaten omwille van oorlog, geweld of vervolging. 

Naast mensen op de vlucht zijn het ook moeders, vaders, broers en zussen, tuiniers, kunstenaars, mensen met hoop en angsten. Voor Wereldvluchtelingendag vroegen we aan 28 bewoners om een stukje van hun verhaal met ons te delen om zo de mensen achter de cijfers te leren kennen. 

“Mijn planten zijn als kinderen”

“40 jaar lang was ik werkzaam in de landbouw. Hier in het opvangcentrum van Koksijde kreeg ik de kans om de draad weer op te pikken. Met enkele potjes en zaden startte ik het tuinierproject.
Ik ga met de groeiende planten om als met kinderen. Elke dag verzorg ik ze, geef ik ze water en controleer of ze geen ziektes hebben. Wat vind ik het fantastisch om mijn kennis en passie over te brengen aan de jongere generatie. Ik toon hen hoe je met een beperkte ruimte zelfvoorzienend kunt worden op het vlak van groenten en fruit. Hun leergierigheid inspireert mij.

Het is mijn droom om nog meer gewassen te leren kennen uit België en andere delen van de wereld. Nu we de planten hebben verpot en in de tuin hebben geplant, hoop ik dat ik nog meer mensen kan betrekken. Ik zou het fantastisch vinden om te kunnen praten met mensen uit een andere cultuur over hun landbouwtechnieken.”

‘Si no hay agricultura, no hay comida’

Neftali Rivas
Verblijft in het opvangcentrum van Koksijde

Alle andere portretten vindt u terug via de pagina getuigenissen