Home

“Niemand verlaat zomaar zijn land”

04/12/2014
Ter gelegenheid van de Internationale dag van de vrijwilliger zet Fedasil enkele vrijwilligers in de kijker. Zo bijvoorbeeld Tessa Kinnaer (21),  vrijwilligster in het opvangcentrum van Sint-Truiden. 

“Ik ben Tessa Kinnaer, 21 jaar oud. Sinds september 2014 studeer ik psychologie aan de Universiteit van Gent. De 3 voorafgaande jaren heb ik een opleiding sociaal werk (afstudeerrichting: maatschappelijk werk) gevolgd aan de Hogeschool PXL te Hasselt, een richting die ik succesvol heb afgerond in juni 2014. Ik woon samen met mijn ouders in Hakendover, maar zit door de week op kot in Gent. Ik heb geen broers of zussen.Sinds deze zomer help ik in het opvangcentrum van Sint-Truiden met de kinderanimatie. Samen met 2 bewoners van het centrum zorgden we 4x per week voor een namiddag vol activiteiten, de hele zomervakantie lang. Normaal gezien eindigde mijn verhaal daar, op het einde van de vakantie kreeg ik echter spijt en sinds het academiejaar van start ging, help ik toch nog op zaterdagnamiddag en indien mogelijk in de vakanties op woensdagnamiddag.De reden dat ik voor vrijwilligerswerk in het opvangcentrum koos, was omdat ik daar eigenlijk dolgraag mijn stage had gelopen in het tweede jaar van mijn opleiding tot maatschappelijk assistent. Er waren echter teveel kandidaten voor maar één stageplaats waardoor dit niet mogelijk was.Toen begon ik na te denken om op een andere manier toch wat ervaring op te doen in het centrum en zo kwam ik uit op vrijwilligerswerk. Een extra voordeel is dat ik nu meer vrijheid én vooral tijd heb om ook eens een praatje met de bewoners te slaan, tijdens mijn stage zou ik het daar waarschijnlijk veel te druk voor gehad hebben.Ik begrijp niet dat veel Belgen, Vlamingen zo hard zijn voor asielzoekers, vluchtelingen en zeker niet dat ze ook zo hard zijn voor kinderen. Niemand verlaat volgens mij zomaar zijn land. Ik word blij wanneer ik op zaterdagnamiddag van de parking naar het centrum loop en soms al van ver "juffroooooooooooow, vandaag kinderanimatie?" hoor roepen. Wanneer ik op zaterdagvoormiddag in de zetel zit en eigenlijk meer zin heb om eens een namiddag niets te doen na een drukke week denk ik aan die lieve snoetjes en spring ik telkens met een glimlach in de auto.Meer mensen zouden vrijwilligerswerk bij Fedasil moeten overwegen, hun stereotiep beeld van de asielzoeker/vluchteling zou snel bijgestuurd worden!”