Begeleidsters Faiza, Hanne en Liselotte proberen van het opvangcentrum een gezellige ‘thuis’ te maken voor de niet-begeleide minderjarigen. “We proberen de jongeren een normale dagstructuur te bieden.”

“Tijdens de week gaan ze naar school”, vertellen Hanne en Faiza. “De meesten volgen Okan. Al hebben we ook enkele jongens die in het regulier onderwijs zitten. Drie keer per week is er huiswerkbegeleiding. Hiervoor kunnen we rekenen op enthousiaste vrijwilligers. De meeste jongens doen supergoed hun best op school.”

Na de schooluren maken de begeleiders tijd om samen thee te drinken en af en toe samen te koken. “Zo leren we de jongens beter kennen. Ze vertellen tijdens een activiteit sneller iets over zichzelf of over hun dag. We proberen ze ook zelfredzaamheid bij te brengen. Het is belangrijk dat ze kunnen koken en wassen als ze zelfstandig gaan wonen.”

Tijdens de vakanties trekken de begeleiders er met de jongeren op uit om België te leren kennen. “We proberen de jongeren tijdens uitstappen te informeren over hoe onze samenleving werkt. Afgelopen zomer hebben veel van onze jongens vakantiewerk gedaan. Dat is ook een goede manier om te integreren en om hun Nederlands te onderhouden.”

De begeleidsters ondersteunen de jongens in praktische zaken. “Elke week is er wel iemand zijn busabonnement kwijt. Dan moeten we zoals een ‘mama’ zeggen wat ze moeten. We controleren ook dagelijks de kamers op netheid en hygiëne. Dat is nodig, want het blijven tenslotte pubers.”

“Als de jongeren met hun familie videobellen, stellen ze ons vaak voor aan hun ouders. We merken dat dit deugd doet voor zowel de jongeren als de ouders. Zo ziet de familie dat ze in goede handen zijn.”

Begeleidster Liselotte staat in voor de opvolging van de procedure. “Ik probeer de jongeren zo goed mogelijk te informeren over welke stappen ze doorlopen in hun asielprocedure. De dingen heel simpel uitleggen, is daarbij belangrijk. Al weten sommigen goed wat hen te wachten staat. Veel van hen zijn veel matuurder dan hun leeftijd zou voorspellen.”