Simon (23 jaar) stapte in 2021 uit eigen beweging naar het opvangcentrum van Fedasil in Gent om te vragen of hij iets kon betekenen als vrijwilliger. “Ik studeer politieke en sociale wetenschappen en heb altijd interesse gehad in migratie. Het is een belangrijk thema met prangende uitdagingen. Op een gegeven moment voelde ik de nood om tijd vrij te maken om iets van betekenis te doen, om de handen uit de mouwen te steken.”

Na een kennismakingsgesprek met de medewerkers van Fedasil, stelde Simon voor om voetbaltrainingen te organiseren voor de bewoners. Elke zondagavond komt hij een groepje jonge mannen ophalen aan het centrum en trekken ze samen naar de terreinen van Standard Muide, een buurtploeg die zo genereus is om hun terreinen en materiaal hiervoor aan te bieden.

Het gezicht achter het cijfer

“Ik voetbalde zelf ook vroeger. Sport is een ideale uitlaatklep, een goede manier om alle energie er even uit te gooien. Het enthousiasme is dan ook erg groot bij de bewoners. Als ik eens een zondag niet kan, dan zijn ze wel teleurgesteld.”

Simon is nu al anderhalf jaar actief als vrijwilliger bij Fedasil Gent. Veel van de bewoners die mee voetballen zijn leeftijdsgenoten van hem. “Doorheen de trainingen hebben we elkaar goed leren kennen. Sommige bewoners zijn ondertussen vrienden geworden. Ik zie hen ook buiten de voetbaltrainingen wel eens, als er bijvoorbeeld een event wordt georganiseerd door het centrum. De bewoners komen van zeer verschillende landen: Somalië, Syrië, Irak… Het is een cliché, maar achter elk cijfer schuilt een verhaal, een gezicht, een mens.”

Engagement

“Ik zou anderen zeker aanraden om vrijwilligerswerk te doen. Maar sta wel voldoende stil bij het engagement dat je aangaat. Ik zorg er echt wel voor dat ik wekelijks dit moment vrijmaak, want de anderen rekenen op me. Dus doe het enkel als dat lukt! Verder vind ik het belangrijk dat je aan dit soort werk start met een juiste motivatie. Mensen hebben soms het idee dat asielzoekers hulpeloze, passieve wezens zijn die op onze steun zitten te wachten. Dat is een misvatting. Het zijn personen als jij en ik, met emoties, talenten, grote en kleine zorgen. We voetballen samen om fijne momenten te beleven, niet noodzakelijk om therapeutische gesprekken te hebben.”